Michael Knoll (1957 – 1978)
Michael Knoll was een terrorist van de terreurorganisatie Rote Armee Fraktion (RAF). Hij behoorde tot de zogenaamde tweede generatie RAF-leden. In 1978 stierf hij aan de verwondingen die hij opliep na een vuurgevecht met de politie in Dortmund.
Kapitalisme en imperialisme
De eerste generatie RAF-terroristen zoals Andreas Baader, Gudrun Ensslin, Ulrike Meinhof, Jan-Carl Raspe, Holger Meins en Irmgard Möller, koppelden de terreurdaden die ze pleegden vooral aan politieke doelen. Ze waren tegen fel gekant het kapitalisme en streden tegen het imperialisme in de wereld. Voor de tweede generatie RAF-terroristen waren die motieven van ondergeschikt belang. Zij pleegden vooral aanslagen uit protest tegen de inhumane behandeling (althans zo zagen zij het) van de eerste generatie RAF-leden, in de zwaarbewaakte terroristenvleugel van de gevangenis.
Druk op de West-Duitse regering
Met de terreuracties (waaronder de ontvoering van de werkgeversvoorzitter Hanns-Martin Schleyer en de kaping van Lufthansa vlucht 181) werd geprobeerd om de West-Duitse overheid onder druk te zetten, om de RAF-gevangenen vrij te laten. De regering zwichtte echter niet voor de terroristen. Schleyer werd gedood en de vliegtuigkaping werd met geweld beëindigd door Duitse commandotroepen. Een aantal uren later pleegden de kopstukken van de eerste generatie RAF-terroristen zelfmoord in de Stammheim-gevangenis in Stuttgart.
Hysterische angst
De kern van de tweede generatie RAF-terroristen werd in eerste instantie gevormd door Siegfried Haag (de advocaat van Andreas Baader). Na de arrestatie van Haag op 30 november 1976 werd de leiding van de Rote Armee Fraktion gedeeltelijk overgenomen door Brigitte Mohnhaupt. Zij behoorde ook al tot de eerste generatie van de RAF en was een van de weinige terroristen van de tweede generatie, die Andreas Baader en Gudrun Ensslin persoonlijk kende. Naast Mohnhaupt ontpopte ook het RAF-lid Christian Klar zich tot een van de sleutelfiguren binnen de terreurorganisatie. De aanslagen ven de tweede generatie RAF-leden veroorzaakten een bijna hysterische angst voor terrorisme in de Bondsrepubliek Duitsland.
Steun voor de RAF brokkelt af
Overal in het land werden wegversperringen opgeworpen en identiteitscontroles uitgevoerd. De voertuigen werden vervolgens grondig gecontroleerd op wapens en explosieven. De eerste generatie van de Rote Armee Fraktion kon nog rekenen op een trouw schare sympathisanten, die de politiek gemotiveerde terreuracties steunden. Voor de tweede generatie van de RAF lag dat heel anders. Vooral na de reeks gewelddadige acties in 1977 (de periode die bekend staat als de ‘Duitse herfst‘), keerden steeds meer aanhangers zich van de terreurgroep af.
Schietoefening bij Dortmund
Op 24 september 1978 was Michael Knoll samen met de RAF-leden Werner Lotze en Angelika Speitel, bezig met schietoefeningen in een bos vlakbij Dortmund. Speitel werd op dat moment gezocht voor haar betrokkenheid bij de moorden op Siegfried Buback, Jürgen Ponto en Hanns-Martin Schleyer. De schoten werden gehoord door buurtbewoners die vervolgens de politie belden. Even later arriveerde er een patrouillewagen op de bewuste locatie, met daarin de twee agenten Hans-Wilhelm Hansen en Otto Schneider.
Overlijden
Toen de drie terroristen de twee politiemannen opmerkten, trokken ze direct hun vuurwapens. Ook de dienders trokken hun pistolen. Zowel Hansen als Schneider werden door kogels geraakt. De 26-jarige Hansen was er zeer ernstig aan toe en overleed aan zijn verwondingen. Zijn collega Schneider overleefde de schietpartij. Terwijl Schneider gewond op de grond lag, zag hij nog kans om Michael Knoll en Angelika Speitel neer te schieten. Zij konden even later door andere agenten worden gearresteerd. Werner Lotze wist te ontsnappen. De verwondingen van Michael Knoll waren zo ernstig dat hij op 8 oktober 1978 (twee weken na het vuurgevecht) alsnog overleed.
De RAF in het nauw
De arrestaties van Michael Knoll en Angelika Speitel waren een opsteker voor de West-Duitse autoriteiten. In de maanden daarvoor hadden ze al verschillende andere RAF-terroristen weten aan te houden en ze hadden de terreurorganisatie daarmee steeds verder in het nauw gebracht. De Bondsrepubliek Duitsland had niet alleen zijn antiterreurwetgeving aangescherpt, maar werkte ook beter samen met de politie in andere landen. Bovendien waren er inmiddels verschillende nieuwe opsporingstechnieken ontwikkeld, die het eenvoudiger maakten om RAF-schuilplaatsen en terroristen te lokaliseren.
Tips van West-Duitse burgers
Ook kwamen er steeds meer tips binnen van West-Duitse burgers die de voortvluchtige terroristen hadden gezien en herkend van gezocht-posters, die overal in het land ophingen. Het betekende echter nog niet het einde van de terreurorganisatie. Er werd zelfs nog een derde generatie RAF-terroristen gevormd, die in de jaren 80 en 90 nog tal van aanslagen pleegde. Pas in 1998 hief de Rote Armee Fraktion zichzelf op.
Lees ook:
Een volledig overzicht van RAF-terroristen