Henning Beer (1958)
Henning Beer is een voormalig lid van de terreurgroep Rote Armee Fraktion (RAF). Hij behoorde tot de zogenaamde tweede generatie RAF-leden. Beer was al op zeer jonge leeftijd betrokken bij activiteiten van de links-extremistische organisatie. In 1982 vluchtte hij naar Oost-Duitsland waar oud-RAF-leden door de Stasi werden voorzien van een geheel nieuwe identiteit. Vervolgens kon hij in de anonimiteit een nieuw leven beginnen. In 1990 – na het vallen van de Berlijnse muur en het ineenstorten van de DDR – werd Henning Beer gearresteerd. Hij werd veroordeeld tot 6 jaar gevangenisstraf voor onder meer poging tot moord, betrokkenheid bij bomaanslagen, bankovervallen en lidmaatschap van een terreurorganisatie. In 1995 werd hij vrijgelaten.
Jeugd
Henning Beer werd op 30 september 1958 geboren in Hamburg. Hij en zijn oudere broer Wolfgang hadden geen gemakkelijke jeugd, omdat hun alleenstaande moeder verslaafd was aan alcohol. Al in zijn jeugd hield Beer er links-radicale ideeën op na en op 16-jarige leeftijd begaf hij zich in RAF-kringen. Ook zijn broer Wolfgang raakte betrokken bij de RAF en ondersteunde de organisatie met het smokkelen van wapens en het vervalsen van identiteitsbewijzen. Hiervoor werd Wolfgang in 1974 veroordeeld tot een gevangenisstraf van vier en een half jaar. Na zijn vrijlating in 1978 sloten hij en Henning zich actief aan bij de tweede generatie RAF-terroristen en de gewapende revolutionaire strijd tegen de gevestigde orde in de Bondsrepubliek Duitsland.
Bankoverval in Zürich
Op 19 november 1979 pleegde Henning Beer samen met de RAF-terroristen Peter-Jürgen boock, Christian Klar en Rolf Clemens Wagner, een bankoverval op de toenmalige Zwitserse Volksbank in Zürich. Daarbij werd een enorm geldbedrag buitgemaakt. Nadat ze de bank hadden verlaten werd er door de politie een klopjacht in gang gezet. De terroristen werden ontdekt in een winkelcentrum en er ontstond een vuurgevecht tussen hen en Zwitserse agenten.
Dood van Edith Kletzhändler
Bij deze schietpartij werd een volstrekt onschuldige vrouw die daar toevallig aan het winkelen was, door een kogel in haar nek geraakt. Deze vrouw – de 56-jarige Edith Kletzhändler – stierf aan haar verwondingen. Buiten het winkelcentrum probeerden de terroristen om een auto te stelen. De bestuurster van het voertuig werd uit haar wagen gesleept en door RAF-lid Christian Klar in haar borst geschoten. De vrouw werd zwaargewond naar het ziekenhuis gebracht, maar zou uiteindelijk overleven. Ook twee politiemannen raakten tijdens de klopjacht gewond. Rolf Clemens Wagner kon later worden gearresteerd terwijl hij nog in Zwitserland verbleef. Hij werd in 1980 veroordeeld tot een levenslange gevangenisstraf. De andere daders werden een aantal jaren later aangehouden. Peter-Jürgen Boock in 1981 en Christian Klar in 1982. Henning Beer zou pas in 1990 worden gearresteerd.
Onderhandelingen met de Stasi
In de zomer van 1980 kwam Hennings broer Wolfgang samen met de RAF-terroriste Juliane Plambeck om het leven bij een verkeersongeluk. Op 15 september 1980 reisde Henning Beer samen met de RAF-leden Christian Klar, Helmut Pohl, Inge Viett en Adelheid Schulz naar Oost-Duitsland. Daar onderhandelden ze met de Stasi over het overbrengen van zogenaamde RAF-uitvallers, vanuit de Bondsrepubliek naar de DDR. Deze RAF-uitvallers wilden de terreurorganisatie destijds verlaten, maar vormden vanwege hun kennis over de Rote Armee Fraktion een gevaar, wanneer zij zouden worden opgepakt door de West-Duitse politie.
Nieuwe identiteit
De RAF-uitvallers werden in de DDR voorzien van een nieuwe identiteit, compleet met valse geboorte- en huwelijksakten, schooldiploma’s, getuigschriften en een geveinsd arbeidsverleden. Tevens werden ze geholpen met huisvesting en er werd een baan voor hen geregeld. De oud-RAF-leden werden verspreid over de DDR en gingen werken in drukkerijen, ziekenhuizen, fabrieken en in de bouwsector.
Aanslag op generaal Kroesen
Begin oktober 1980 reisde Henning Beer samen met de andere RAF-leden weer terug naar de Bondsrepubliek. Daar was hij betrokken bij de voorbereidingen van de aanslag op de Amerikaanse generaal Frederick Kroesen in Heidelberg. Deze aanslag werd op 15 september 1981 daadwerkelijk uitgevoerd. De limousine van de generaal werd door Christian Klar met een antitankwapen onder vuur genomen. Kroesen overleefde de aanslag, maar hij en zijn metgezellen raakten wel gewond.
Als RAF-uitvaller naar de DDR
Niet lang na de mislukte aanslag op de Amerikaanse generaal keerde Henning Beer, de Rote Armee Fraktion de rug toe. Hij verliet de terreurorganisatie en vertrok in het voorjaar van 1982 als RAF-uitvaller naar Oost-Duitsland. Daar leefde hij tot de ineenstorting van de DDR onder een valse naam. Na die Wende konden de gevluchte oud-RAF-terroristen niet meer rekenen op de bescherming door de Stasi. Velen van hen konden na de val van de Berlijnse Muur, relatief eenvoudig door de Duitse autoriteiten worden opgespoord. Ook Henning Beer kon de dans niet ontspringen en liep al snel tegen de lamp.
Arrestatie en veroordeling
Op 18 juni 1990 werd Henning Beer gearresteerd in Neubrandenburg. Beer werkte mee met de Duitse justitie en legde uitgebreide verklaringen af over het reilen en zeilen binnen de RAF. Hierdoor kon hij gebruikmaken van een clementieregeling, die voor kroongetuigen in leven geroepen was. In juli 1991 werd Henning Beer door de rechtbank van Koblenz in 7 gevallen schuldig bevonden aan poging tot moord, medeplichtigheid aan 21 pogingen tot moord, betrokkenheid bij bomaanslagen, deelname aan bankovervallen en lidmaatschap van een terroristische organisatie.
Jeugdstrafrecht
Omdat de rechter rekening hield met het feit dat Beer ten tijde van de misdrijven nog maar amper 20 jaar oud was, werd hij veroordeeld op basis van het jeugdstrafrecht. Daarnaast hield de rechter rekening met de clementieregeling voor kroongetuigen, omdat Beer zijn volledige medewerking had verleend aan de Duitse politie. Henning Beer kreeg 6 jaar cel opgelegd en bracht uiteindelijk 5 jaar door in een jeugdgevangenis. In 1995 kwam hij op vrije voeten.
Lees ook:
Een volledig overzicht van RAF-terroristen