Siegfried Hausner (1952 – 1975)
Siegfried Hausner was een terrorist van de Rote Armee Fraktion (RAF). Hij nam deel aan de gijzelingsactie in de West-Duitse ambassade in Stockholm. Daarbij kwamen twee ambassademedewerkers om het leven en raakten tien personeelsleden gewond. Hausner zelf raakte tijdens deze terreuractie zo zwaar gewond, dat hij een aantal dagen later in de zwaarbewaakte Stammheim-gevangenis in Stuttgart overleed.
Socialistisch Patiëntencollectief
Socialistisch Patiëntencollectief
Siegfried Hausner werd geboren op 24 januari 1952 in Selb, in het noordoosten van de Duitse deelstaat Beieren. Voordat hij zich aansloot bij de RAF was hij lid van het links-radicale Socialistisch Patiëntencollectief (SPK). Dit collectief zag zichzelf als een therapiegemeenschap en wilde – in de geest van de antipsychiatrie – ziekte inzetten voor de revolutionaire strijd tegen de klassensamenleving.
Verander ziekte in een wapen!
Het motto van de SPK was dan ook: ‘Verander ziekte in een wapen!’ Het collectief ging ervan uit dat alle psychiatrische ziektebeelden werden veroorzaakt door de kapitalistische maatschappij. De SPK beweerde dat de traditionele geneeskunde en de klassieke psychiatrie probeerden om patiënten weer ‘fit’ te maken, voor een ‘zieke’ samenleving. Volgens het patiëntencollectief was daarom eerst het herstel van de samenleving noodzakelijk, voordat herstel van patiënten binnen deze samenleving mogelijk was. Het SPK was zeer omstreden en kreeg veel weerstand uit de medische wereld.
Arrestatie en veroordeling
In het voorjaar van 1971 pleegde een lid van het SPK zelfmoord. Het SPK gaf de tegenstanders van het collectief daarvan de schuld en de groepering werd nog radicaler dan ze al was. In juni 1971 werd de SPK verdacht van het verlenen van hand- en spandiensten aan de Rote Armee Fraktion, die in die tijd nog bekend stond als de Baader-Meinhof-Groep. Nadat de politie huiszoekingen had gedaan bij leden van het SPK, werden vervalste papieren, vuurwapens en explosieve aangetroffen en werden een aantal SPK-leden gearresteerd.
Wolfgang en Ursel Huber
Na een vuurgevecht tussen de politie en SPK-leden werden nieuwe arrestaties verricht. Er volgden verschillende strafprocessen. Meerdere leden werden veroordeeld tot een gevangenisstraf, waaronder de SPK-oprichter en arts Wolfgang Huber en zijn echtgenote Ursel. Siegfried Hausner werd op 19 december 1971 veroordeeld tot een gevangenisstraf van drie jaar in een jeugdgevangenis. In 1974 kwam hij vrij.
Overstap naar de RAF
Verschillende SPK-leden stapten over van het Socialistisch Patiëntencollectief naar de Rote Armee Fraktion. Hieronder waren Siegfried Hausner, Lutz Taufer, Margrit Schiller, Klaus Jünschke, Bernhard Rössner en Hanna Krabbe. Op 24 april 1975 was Siegfried Hausner betrokken bij een gijzelingsactie in de West-Duitse ambassade in Stockholm. Deze terreurdaad moest de West-Duitse overheid onder druk zetten, om 26 RAF-gevangenen vrij te laten. Bij de actie werden twee diplomaten doodgeschoten en werd een bom per ongeluk voortijdig tot ontploffing gebracht. Daarbij kwam RAF-lid Ulrich Wessel om het leven en liep Siegfried Hausner zeer ernstige brandwonden en een schedelbreuk op. Daarnaast raakten zeker tien ambassademedewerkers en vier andere RAF-leden gewond.
Overlijden
Siegfried Hausner kreeg in Zweden medische zorg, maar een aantal Zweedse artsen besloot al snel dat hij naar de Bondsrepubliek teruggevlogen kon worden. Andere artsen vonden dat echter veel te riskant, want zijn lichaam was voor veertig procent verbrand. De Rote Armee Fraktion was dan ook zeer boos over de verplaatsing van Hausner van Zweden naar Duitsland, omdat vooraf duidelijk was dat zijn overlevingskansen in dat geval heel erg klein zouden worden. De Stammheim-gevangenis in Stuttgart beschikte immers niet over de juiste apparatuur en ook niet over gespecialiseerd zorgpersoneel, om dergelijke ernstige brandwonden te behandelen.
Verkapte doodstraf
Elf dagen later op 5 mei 1975 stierf Siegfried Hausner aan longoedeem, op de ziekenafdeling van de zwaarbewaakte penitentiaire inrichting. Volgens de RAF moest het overlijden van Hausner dan ook worden gezien als een verkapte doodstraf, opgelegd door de West-Duitse autoriteiten.
Martelaar
Na zijn dood werd Hausner een martelaar voor de revolutionaire strijd van de Rote Armee Fraktion. De groep RAF-terroristen die in het najaar van 1977 de West-Duitse werkgeversvoorzitter Hanns-Martin Schleyer ontvoerde en uiteindelijk vermoordde, noemden zichzelf het ‘Siegfried Hausner Commando’ om hem te eren.
Lees ook:
Een volledig overzicht van RAF-terroristen