Manfred Grashof (1946)
Manfred Grashof is een voormalige terrorist van de Rote Armee Fraktion (RAF) en behoorde tot de zogenaamde eerste generatie RAF-leden. Hij nam deel aan bankovervallen en maakte zich schuldig aan de vervalsing van paspoorten. Daarnaast ondersteunde Grashof de RAF bij verschillende andere logistieke processen. Bij zijn arrestatie in 1972 schoot hij een politieman neer, die enkele weken later aan zijn verwondingen overleed. In 1977 werd Grashof veroordeeld tot een levenslange gevangenisstraf. In 1988 werd hij vrijgelaten.
Aansluiting bij de RAF
Grashof werd op 3 oktober 1946 geboren in Kiel (Schleswig-Holstein). Tijdens zijn adolescentie eind jaren 60 zag hij het niet zitten om zijn dienstplicht in het Duitse leger te vervullen en deserteerde. Na door de politie te zijn aangehouden werd hij overgebracht naar West-Duitsland. Later keerde hij terug naar West-Berlijn en sloot zich daar aan bij Kommune 2, een politiek gemotiveerde woongemeenschap. Na de gewelddadige bevrijdingsactie van Andreas Baader uit de bibliotheek van het ‘Berlin Zentralinstitut’ in mei 1970, sloot hij zich samen met zijn vriendin Petra Schelm aan bij de Rote Armee Fraktion.
Jordanië
In de zomer van 1970 vertrokken ze naar Jordanië, waar ze in een Palestijns trainingskamp werden voorbereid om aanslagen te plegen op West-Duitse bodem. Grashof was betrokken bij tal van bankovervallen en terreurdaden, waarbij hij voornamelijk logistieke processen voor zijn rekening nam. Zo was hij erg bedreven in het vervalsen van identiteitsdocumenten. Grashof behoorde tot de harde kern van de eerste generatie RAF-leden en werkte nauw samen met Andreas Baader, Gudrun Ensslin, Ulrike Meinhof, Jan-Carl Raspe en Holger Meins.
Arrestatie in Hamburg
In maart 1972 werden Manfred Grashof en mede-RAF-lid Wolfman Grundmann in Hamburg door de Duitse politie aangehouden, op een locatie waar identiteitsbewijzen werden vervalst. De arrestatie liep uit op een vuurgevecht. Grundmann gaf zich vrijwel direct over, maar Grashof trok een wapen en vuurde een aantal dumdumkogels af op hoofdinspecteur Hans Eckhardt. De politieman raakte hierdoor zwaargewond en overleed 3 weken later in het ziekenhuis. Ook Grashof zelf werd neergeschoten, gearresteerd en naar het detentieziekenhuis gebracht.
Proces en veroordeling
Na een proces van vijf jaar werd Manfred Grashof op 2 juni 1977 veroordeeld tot een levenslange gevangenisstraf. Tijdens zijn detentie hebben RAF-leden geprobeerd om Grashof en andere gedetineerde RAF-terroristen vrij te krijgen, door middel van een aantal gewelddadige acties. Zo was er in april 1975 de gijzelingsactie op de West-Duitse ambassade in Stockholm, waarbij 2 ambassademedewerkers werden gedood en 10 onschuldige mensen gewond raakten. Ook de ontvoering van Hanns-Martin Schleyer twee jaar later in 1977 en de kaping van Lufthansa-vlucht 181, waren bedoeld om de West-Duitse overheid onder druk te zetten om RAF-gevangenen vrij te laten. Manfred Grashof bleef echter nog 16 jaar vastzitten. In 1984 trouwde hij in de gevangenis met het voormalige Kommune 2-lid Dorothea Ridder. In 1988 kwam Grashof op vrije voeten.
Lees ook:
Een volledig overzicht van RAF-terroristen