Hans-Joachim Dellwo (1951)
Hans-Joachim Dellwo is een voormalige terrorist van de terreurorganisatie Rote Armee Fraktion (RAF). Hij behoorde tot de zogenaamde tweede generatie RAF-leden. Dellwo was onder meer betrokken bij logistieke processen, zoals koeriersdiensten en de informatieoverdracht tussen RAF-terroristen in de gevangenis en RAF-terroristen die ondergedoken zaten. Na zijn arrestatie in 1977 legde hij uitgebreide verklaringen af over het reilen en zeilen binnen de RAF. Eind 1978 werd hij vrijgelaten. Ook zijn jongere broer Karl-Heinz Dellwo was lid van de RAF.
Informatieoverdracht
Voordat Hans-Joachim Dellwo zich bij de Rote Armee Fraktion aansloot was hij werkzaam op het kantoor van de RAF-advocaat Klaus Croissant, die verschillende RAF-terroristen in de gevangenis bijstond. Onder hen was ook de RAF-leider Andreas Baader. Op 12 maart 1975 werd Croissant uit de rechtbank gezet omdat hij zich niet aan de regels hield. De advocaat werd op 23 juni 1975 zelfs gearresteerd en officieel beschuldigd van het steunen van een terroristische organisatie. Croissant werd onder meer verdacht van het in standhouden van een communicatiesysteem tussen RAF-gevangenen onderling en het doorsturen van informatie, terwijl de gedetineerden in volledige isolatie zaten.
Beschuldigde advocaten
Ook de advocaten Hans-Christian Ströbele, Arndt Müller en Kurt Groenewold werden ervan beschuldigd dat ze de strenge regels in de zwaarbewaakte Stammheim-gevangenis aan hun laars lapten. Hans-Joachim Dellwo zou destijds een belangrijke rol hebben gespeeld bij de illegale informatieoverdracht tussen de RAF-leden binnen en buiten de gevangenismuren.
Duitse herfst
In 1977 pleegde de RAF een aantal zeer gewelddadige aanslagen, die de West-Duitse natie op zijn grondvesten deden schudden. De terroristen vermoorden de procureur-generaal Siegfried Buback, vermoorden de bankier Jürgen Ponto en ze probeerden om een raketaanslag te plegen op het gebouw van het Federale Hof van Justitie (Bundesgerichtshof) in Karlsruhe. Deze laatste aanslag mislukte echter omdat het lanceringssysteem niet werd geactiveerd. In de herfst van 1977 werden de gewelddadigheden nog verder opgevoerd.
Ontvoering en vliegtuigkaping
Terroristen van de Rote Armee Fraktion ontvoerden de Duitse werkgeversvoorzitter Hanns-Martin Schleyer en de aan de RAF gelieerde Palestijnse verzetsorganisatie PFLP kaapte vijf weken later een vliegtuig van Lufthansa, vol met Duitse vakantiegangers. De kaping kon zonder al te veel bloedvergieten worden beëindigd, maar Schleyer werd doodgeschoten en achtergelaten in de kofferbak van een auto. De RAF-leiders Andreas Baader, Gudrun Ensslin en Jan-Carl Raspe maakten na de beëindiging van de vliegtuigkaping in de gevangenis een einde aan hun leven.
Arrestatie
In oktober 1977 vlak na de dood van de RAF-kopstukken in de gevangenis, werd Hans-Joachim Dellwo door de politie gearresteerd. Ook het RAF-lid Volker Speitel (die net als Dellwo op het advocatenkantoor van Klaus Croissant had gewerkt) werd opgepakt. Speitel had niet alleen een belangrijke rol gespeeld bij de informatieoverdracht tussen gevangenen, maar hij zou zelfs verantwoordelijk zijn geweest voor het naar binnensmokkelen van de vuurwapens, waarmee de RAF-leiders zich van het leven beroofden. Daarnaast zou Volker Speitel twee jaar eerder betrokken zijn geweest bij de voorbereidingen van de gijzelingsactie in de West-Duitse ambassade in Stockholm.
Kroongetuige
Tijdens hun strafproces deden Hans-Joachim Dellwo en Volker Speitel afstand van de Rote Armee Fraktion en ze stemden ermee in om tegen de terreurorganisatie te getuigen. Beide terroristen gaven toe dat ze als koerier betrokken waren geweest bij de informatie-uitwisseling tussen gedetineerden in de gevangenis. Echter, zou Hans-Joachim Dellwo nooit contacten hebben onderhouden met de RAF-terroristen die ondergronds actief waren. Na de moord op bankier Jürgen Ponto in 1977 zou Dellwo direct zijn gestopt met zijn werkzaamheden als koerier. Voor de hogere regionale rechtbank in Stuttgart omschreef hij de RAF als ‘een krankzinnige bende, die alleen nog maar bezig was met het bevrijden van gevangenen’.
Veroordeling Hans-Joachim Dellwo
Op 14 december 1978 werd Hans-Joachim Dellwo door de rechtbank veroordeeld tot 2 jaar gevangenisstraf, wegens het verlenen van steun aan en lidmaatschap van een terroristische organisatie. Eind 1978 werd hij vrijgelaten omdat hij tweederde van zijn straf had uitgezeten. Na zijn vrijlating emigreerde Dellwo naar Canada waar hij onder een valse naam leefde.
Veroordeling Volker Speitel
Zijn medebeklaagde Volker Speitel werd op dezelfde dag veroordeeld tot 3 jaar en 2 maanden gevangenisstraf, wegens lidmaatschap van een terroristische organisatie. De straf van Speitel viel aanzienlijk lager uit omdat hij met justitie had meegewerkt en uitgebreide getuigenissen had afgelegd. Individuele misdrijven die door hem waren begaan, werden door de rechtbank buiten beschouwing gelaten. Na zijn vrijlating in september 1979 werd Volker Speitel ondergebracht in een getuigenbeschermingsprogramma van de landelijke recherche en emigreerde hij naar Zuid-Amerika.
Lees ook:
Een volledig overzicht van RAF-terroristen