Walter Sickert (1919 – 2013)
Walter Sickert was een Berlijnse politicus voor de Sociaaldemocratische Partij van Duitsland (SPD). Van 1967 tot 1975 was hij voorzitter van het Berlijnse Huis van Afgevaardigden. Naast zijn politieke werkzaamheden voor de SPD, was hij ook actief binnen de vakbondsbeweging in de Bondsrepubliek.
Orde van Verdienste van de Bondsrepubliek Duitsland
Jeugd
Sickert werd op 2 februari 1919 geboren in Hamburg. Hij groeide op in een sociaaldemocratisch gezin met zeven kinderen. Zijn vader was slotenmaker. Sickert ging in Hamburg naar de lagere school en verdiende op jonge leeftijd al wat geld door werkzaamheden op de markt en als ballenjongen op de plaatselijke tennisbaan. Wat hij verdiende voegde hij bij het huishoudbudget van zijn ouders. In zijn jeugd was hij lid van de jongerenafdeling van de Duitse communistische partij KPD. Toen de nazi’s in 1933 aan de macht kwamen werd de KPD verboden, maar Sickert bleef illegaal lid van de organisatie. Op 14 en 15-jarige leeftijd verbleef Walter Sickert twee keer een aantal maanden in het concentratiekamp Hamburg-Fuhlsbüttel, op beschuldiging van hoogverraad. In dit kamp werden voornamelijk politieke gevangenen vastgezet.
Studie
Walter Sickert werd opgeleid tot werktuigbouwkundig ingenieur en voltooide zijn opleiding in 1936. In 1938 werd hij opgeroepen voor de ‘Reichsarbeidsdienst’ en militaire dienst bij de marine. Tijdens de oorlog zat hij een tijdje vast in Britse gevangenschap. In 1943 trouwde Sickert met zijn vrouw Ingrid met wie hij later een dochter kreeg. Na de Tweede Wereldoorlog ging hij met zijn gezin in Berlijn wonen en werkte hij bij de Berlijnse politie. Daarna ging hij een tijdje aan de slag als monteur en pijpfitter. In deze periode verzette Sickert zich tegen het paternalisme van de Socialistische Eenheidspartij van Duitsland (SED) binnen de onafhankelijke vakbondsorganisatie UGO. Hij volgde een aantal opleidingen en cursussen aan het centrum voor volwassenenonderwijs en verschillende federale scholen van de Duitse vakbondsfederatie, voor arbeids- en sociaal recht. In 1949 werd hij benoemd tot sociaal rechter bij de federale arbeidsrechtbank in Kassel (Hessen).
Lidmaatschap van de SPD
In 1948 werd Walter Sickert lid van de Sociaaldemocratische Partij van Duitsland (SPD) in Neukölln. Samen met Georg Leber – de latere Duitse minister van Defensie (1972-1978) – streed hij tegen het communisme dat zich via de vakbonden probeerde te verspreiden. In deze periode speelde hij een belangrijke rol binnen de West-Berlijnse vakbondsbeweging. Zo was hij vanaf 1950 onder meer voorzitter van de vakbond IG Bau-Steine Erden Berlin, die zich voornamelijk richtte op de bouw, techniek, bouwmaterialen, facilitaire diensten, de hovenierssector, bos- en landbouw. Daarnaast was Sickert vanaf 1955 directeur van de Deutsche Gewerkschaftsbund (DGB), een koepelorganisatie van verschillende Duitse vakbonden. In februari 1960 werd hij door de regionale conferentie van de DGB-Berlijn, verkozen tot voorzitter van het DGB-district Berlijn. Deze functie zou hij blijven uitoefenen totdat hij 1982 aftrad.
Huis van Afgevaardigden
In 1963 werd Walter Sickert gekozen in het Berlijnse Huis van Afgevaardigden. Hier werd hij in 1964 plaatsvervangend voorzitter van de SPD-fractie. Op 6 april 1967 werd hij gekozen tot voorzitter van het parlement. Hij bleef deze functie bijna tien jaar lang uitoefenen. Nadat de SPD in 1975 voor het eerst niet meer de grootste fractie was, legde hij zijn functie neer. Hij nam het ambt van vice-president op zich en vervulde deze rol tot 1981. Daarna trok hij zich terug uit het openbare leven. Tijdens zijn carrière zat Sickert in verschillende adviesraden, waaronder de Academie voor Arbeidsgeneeskunde, de Luftbrückendank Stichting, de Landeszentralbank in Berlijn en onroerend goed bedrijf GagFah. Daarnaast was hij lid van de raad van toezicht van de vakbondshuisvestingsvereniging ‘NEUE HEIMAT Berlin’.
Orde van Verdienste van de Bondsrepubliek Duitsland
In 1979 werd Walter Sickert voor zijn maatschappelijke inzet, onderscheiden met het ‘Federale Kruis van Verdienste met een ster- en schouderlint’. In 2002 zegde Sickert zijn lidmaatschap van de SPD op, nadat de regerend burgemeester van Berlijn Klaus Wowereit, een coalitie had gevormd tussen de SPD en de Partij van het Democratische Socialisme (PDS). Begin 2012 sloot hij zich weer bij de partij aan. Walter Sickert overleed op 21 februari 2013 op 94-jarige leeftijd in Berlijn. Hij werd begraven op de staatsbegraafplaats Friedhof Heerstraße in de Berlijnse wijk Westend.